Enkele uren na de informatiebijeenkomst in Kolham kijk ik even terug. Die over de noodopvang voor 400 vluchtelingen op het industrieterrein Rengers in de gemeente Slochteren. Bizar werkproces eigenlijk. Niet alleen het tempo waarin je zo’n procedure klaart, maar vooral de bijkomende effecten maken het onalledaags.
Afgelopen vrijdag bereikten COA en de eigenaar van het pand overeenstemming. Zondag kreeg ik een WhatsAppje van de communicatieadviseur van Slochteren. Of ik maandagmiddag bij het voorgesprek op het gemeentehuis kan zijn. “Ja tuurlijk.” Maandag een en ander doorgesproken met nog heel veel onbekende actoren en niet minder onzekere omstandigheden. Dit is ons vertrekpunt. Tot aan de informatiebijeenkomst van woensdagavond dichten we stap-voor-stap de gaten van vraagtekens.
Documenteren
Dan bereid ik me voor. Eerst documenteren. Veel leeswerk. Gewoon eens de “Veelgestelde vragen” op de website van het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers doornemen. Vluchtingenwerk.nl raadplegen en de gemeentegriffie mailt mij de berichtgeving van externe communicatiemedia. Bellen met COA-communicatie en overleggen met de sprekers op het podium: burgemeesters van Slochteren en Hoogezand-Sappemeer alsmede de unit-manager van COA Noord.
Ik wil zoveel mogelijk weten. KENNIS. Immers, hoe minder onzekerheden des te meer beheer(sing) tijdens de informatieavond. Ik stel me bepaalde scenario’s voor. Stel je voor dat een oudere mevrouw begint te huilen uit angst voor de ontstane situatie. Hoe ga ik daar mee om? Op welke wijze riposteer ik een fulminerende frustratie van een stoere scheepsbouwer uit Foxhol? Wellicht scandeert de hele zaal “AZC – NEE!” Ik oefen hoe ik reageer. In woord en gebaar.
(be)Zorg(dheid)
Zo denk ik na over mijn kleding, mijn houding en mijn eerste woorden bij de begroeting. Zonder glimlach dit keer. Daarvoor is de setting te serieus. De omwonenden zijn ongerust. Ik wil respect voor die emotie uitstralen. Probeer me in hun te verplaatsen door me voor te stellen dat mijn gezin een Noodopvang voor de deur krijgt. Ik haak aan bij de kernwoorden van de gemeente in de bewonersbrief: Gastvrij & Barmhartig. Ik eis van mijzelf dat ik deze avond met ‘zorg’ en ‘zorgvuldig’ opereer. Ik leer vanavond dat ‘bezorgdheid’ evenzeer heerst. Gaandeweg de bijeenkomst voel ik die beleving. Met mijn ervaring dein ik daarop mee en voel dat de 250 aanwezigen mij daarom accepteren en geloven. Ik ben achteraf dankbaar dat zij wellevend en beschaafd hebben deelgenomen. Zo makkelijk kan een dergelijke discussie ontsporen.
Een groter compliment kan je na afloop niet krijgen; zowel bewoners als gemeente als COA komen mij bedanken voor de gemakkelijke, ontspannen, betrokken en alerte manier van begeleiden. Als een scheidsrechter die niet opviel tijdens een WK-finale verlaat ik het pand aan de Albert Einsteinlaan 3. Over zes dagen liggen hier ontheemde Syriërs en uitgeputte Eritreeërs.