De drie B’s. Jacques d’Ancona liet tijdens zijn Masterclass “Interviewen” geen twijfel bestaan over zijn mantra: Bevlogenheid, Bezetenheid en Belangstelling voor persoon/omgeving. Drie studenten Communicatie interviewden (in het kader van specialisatie Mediastiek) entertainer Bert Visscher over Bert Visscher, waarbij het kritisch oog van d’Ancona priemde in hun rug.
Gezien hun ervaring kweten Hannah de Maat, Gerald de Vrieze en Myrna Oortwijn zich koen van hun taak. Verbale stuiterbal Visscher (“Ik maak me niet druk hoor; jij weet toch niet of ik lieg …”) als opponent en schoolMaster d’Ancona (kritisch TV-jurylid avant la lettre) als Here Justitia. Deze drie studenten toonden zich deze ochtend in de besloten sessie van de Masterclass de beste van de groep en mochten vanmiddag in Cultuurcaf� de Cast (Hanzehogeschool Groningen) de theorie in praktijk brengen.
Juist de puurheid, onbevangenheid (�n nervositeit) van deze ‘anchor(wo)men’ alsmede de betrokkenheid van Visscher en d’Ancona resulteerden in een vermakelijke, leerzame exercitie.
Sneue types
De Maat trapte af en gebruikte Visschers Groningse schooltijd als binnenkomer. Of de school hem inspiratie bood. “Zeker, zeker, ik heb een paar sneue types in mijn shows gebruikt …” Hannah kwam lekker in het vraaggesprek met de vraag: “Die zieke schakel van u, merkt u dat ook bij uw kind?” Visscher geraakt; De Maat ontspant. Als observant is het dan prachtig te zien hoe de zithouding ten opzichte van de ge�nterviewde verandert; lichtjes voorover, belangstellend. De ‘Master’ maakte haar daarover een groot compliment.
Lij(ei)dend voorwerp
Gerald de Vrieze opende actueel en metaforisch: “Moi Bert, al geschaatst deze winter?” (daarmee refererend aan de openingsact van zijn nieuwe show; een heuse kunstijsbaan op het toneel). Ook de link naar bezuinigingen in de cultuursector sneed hout, hoewel Bert Visscher al jaren zijn eigen ‘vraag en aanbod’ cre�ert (“Nee, ik laat mensen toch geen 40 euro per kaartje betalen … “)
En Visscher oreerde dat het een aard had. Anekdote, grap, hoongelach, sneer naar d’Ancona, maar serieus als lij(ei)dend voorwerp. Volgens Jacques miste Gerald toch een paar keer de afslag op het moment dat zijn gesprekspartner interessante uitspraken deed. “Vraag door als hij steeds zijn leeftijd noemt – terwijl Youp en Freek nog steeds op het podium staan -, vraag door als hij Toon Hermans noemt. Heeft Bert misschien een fascinatie voor hem? Vraag door als hij tussen neus en lippen zijn inzet voor zieke kinderen noemt. Zoek het uit!”
Emotie
Tja, en dan Myrna. Wat moet je als laatste van de drie in dat kwartier van de waarheid nog vragen? Journaliste Oortwijn koos voor een moedige en onverwachte invalshoek: het negatieve in het leven van de grappenmaker. Dat begon bij zijn sombere carri�restart (“In het jeugdhonk van Goes moest ik vragen of de jukebox uit mocht en de drie aanwezigen draaiden zich verplicht om op hun barkruk. De eigenaar belde zijn vrienden of ze asjeblieft effe wilden komen kijken …”) en geraakte via het overlijden van zijn ouders bij de angst van elke vader met een jong kind. Emotie.
Fantastisch was de ruimtelijke (en spirituele?) verbondenheid op het podium tussen deze twee; ontspannen gezeten schuin tegenover elkaar. Jacques d’Ancona: “Het publiek was niet meer luisteraar, maar werd deelgenoot van het levensverhaal van Bert Visscher. Magnifiek!”
Masker
Fraaie vragen nog in de blessuretijd vanuit het publiek. “Podiummensen hebben altijd een masker voor. Welk masker durf jij niet te laten vallen?” Of Esther van der Meer (Dagblad van het Noorden) die net als haar collega van RTV Noord een reportage over de Masterclass maakte: “Eigenlijk een duovraag voor Bert en Jacques. Bert, heb je van deze studenten ook vragen gehoord die anders zijn dan die door professionals worden gesteld. En Jacques, hoe zorg je er als interviewer nu voor dat je bij beroemdheden origineel bent?”
En natuurlijk bleken vele vragen niet gesteld. De Master somde ze op: “Wat heb ik ni�t gehoord: niet het Hoe en Waarom van een voorstelling; Wat is zijn kracht en geestigheid; te weinig over vroeger; de uitzonderlijke decors die Bert als geen andere gebruikt; wie heeft hem ge�nspireerd, …?” D’Ancona voelde zich prima in zijn rol en gaf zijn ‘klas’ zodoende nog wat huiswerk mee.